ازوتمی در نوزادان مبتلا به هیپربیلروبینمی

مقدمه: افزایش بیلیروبین (هیپربیلیروبینمی) در نوزادان می‌تواند به علامت‌های عصبی منجر شود. این علامت‌ها گاهی خفیف و مبهم هستند و پیامدهای چون کاهش تغذیه و کم آبی نوزاد را به دنبال دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع نارسایی قبل کلیه در نوزادان مبتلا به افزایش بیلیروبین است. روش کار: در مدت شش ماه، 199 نوزاد که تنها به علت بالابودن بیلیروبین سرم در بخش نوزادان بیمارستان استاد مطهری شهر شهرستان جهرم بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های مربوط به سن حاملگی، جنسیت، سن نوزاد، زمان بستری و سن شروع زردی نوزادان ثبت و نمونه خون آن‌ها برای تعیین مقدار اوره، کراتینین و بیلیروبین گرفته شد. شیوع نارسایی قبل کلیه تعیین و ارتباط آن با مقدار بیلیروبین سرم و فاکتورهای دیگر بررسی شد. یافته‌ها: متوسط سن حاملگی نوزادان مورد مطالعه، 2/38 هفته بود. 7/58 درصد این نوزادان پسر و 9/10 درصد نارس بودند. متوسط سن شروع زردی و سن زمان بستری به ترتیب 9/2 ± 2/4 و 5/3 ± 1/6 روز محاسبه شد. متوسط مقدار بیلیروبین سرم در زمان بستری شدن 1/3 ± 5/17 میلی گرم درصد اندازه گیری شد. 7/10 درصد نوزادان نارسایی قبل کلیوی داشتند. ارتباط معناداری بین سن شروع زردی، سن بستری، مقدار بیلیروبین سرم و مقدار اوره خون وشیوع نارسای قبل کلیه مشاهده شد. نتیجه گیری: نوزادان مبتلا به افزایش بیلیروبین ممکن است علامت‌های خفیف و نامشخصی از جمله کم‌اشتهایی و کمبود آب بدن پیدا کنند. پیشنهاد می‌شود نوزادان با مقدار بیلیروبین بالا، به ویژه نوزادان با وزن کم‌تر، از نظر کم‌آبی و احتمال نارسایی قبل کلیه بررسی شوند.